هرجا که سفر کردم،تو همسفرم بودی/وز هر طرفی رفتم،تو راهبرم بودی

با هر که سخن گفتم،پاسخ ز تو بشنیدم/بر هر که نظر کردم،تو در نظرم بودی

هر شب که قمر خوابید،هر صبح که سر زد شمس/در گردش روز و شب،شمس و قمرم بیودی

در خنده من چون گل،در کنج لبم بودی/در گریه من چون اشک،در چشم ترم بودی

در صبحگه عشرت،همدوش تو میرفتم/در شامگه غربت،بالین سرم بودی

چون طرح غزل کردم،بیت الغزلم گشتی/چون عرض هنر کردم،زیب هنرم بودی

آواز چو میخواندم،سوز تو به سازم بود/پرواز چو میکردم،تو بال و پرم بودی

هرگز دل من بر تو،یار دگری نگزید/گر خواست که بگزیند،یار دگرم بودی

سرمد به دیار خود،از ره نرسیده گفت/هر جا که سفر کردم،تو همسفرم بودی